به نقل از «شبستان»

امام (ره) افراد جسور را دوست داشتند

تاریخ انتشار: ۲۱ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۰۷۰۷۶۲

مهتدی با اشاره به برخی خاطرات خود از حضور در کنار امام (ره) گفت: امام (ره) از مسئولانی که جسور هستند، بیشتر خوشش می آمد تا افرادی که دست می بوسند، امام (ره) بسیار جسارت را دوست داشتند.

محمود مهتدی در گفتگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری شبستان در مورد خاطرات خود از امام خمینی (ره) گفت: با تحقیقاتی که ما انجام دادیم فهمیدیم که امام (ره) در محله کشا در آپارتمانی از طیف بنی صدر ساکن شدند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این موضوع باعث شد کمی از امام بترسیم زیرا می دانستیم که بنی صدر چه موجود عجیبی است. در این زمان انجمن اسلامی پاریس تصمیم گرفت به دیدار حضرت امام (ره) برود که این اولین دیدار ما بود که امام را از نزدیک و زنده می دیدیم که با شکل گیری کادر مرکزی انجمن تصمیم گرفته شد که وقتی به دیدار امام (ره) می رویم دست امام(ره) را نبوسیم و دست بوسی را فرانسوی ها می بینند و این موضوع چیز خوبی نیست و همه با هم قرار می گذاریم که دست امام را نبوسیم.

 

وی اظهار داشت: ما رفتیم و به خانه مورد نظر سکونت امام رسیدیم اما دیدیم که یکی از افراد طیف بنی صدر جلوی در می خواهد ما را بازرسی کند که در کنار آن یک روحانی که سیدی جوان است ایستاده که این روحانی مرحوم سید احمد آقای خمینی بود که من شروع به بحث با فرد مورد نظر که قصد داشت ما را بازرسی کند، کردم که "تو که هستی که می خواهی ما را بازرسی کنی تو خودت مشکوکی". در این زمان اعضای انجمن وارد ساختمان شدند و من به تنهایی با این فرد از اعضای انجمن عقب ماندم و گفتار ما ادامه یافت. من یک ساعت و 25 دقیقه دیرتر از بقیه وارد اتاق شدم و بعد از وارد شدن به اتاق فهمیدم که اعضای انجمن بعد از ورود به اتاق تحت تاثیر ابهت امام(ره) قرار گرفته و همه دست امام (ره) را بوسیدند.

 

وی یادآور شد: بعدها دعوای جلوی در بنده را سید احمد خمینی به امام(ره) گفته بودند و امام(ره) بلافاصله گفته بودند که من در این خانه نمی مانم و باید برای من جای دیگری پیدا کنید که آن مکان دیگر نوفل لوشاتو بود. سید احمد خمینی متوجه شده بود که این منزل از طیف افراد بنی صدر است و بعد از انتقال این موضوع به امام خمینی (ره) مکان مستقل دیگری در نوفل لوشاتو پیش بینی شد.

 

مهتدی ادامه داد: وقتی وارد اتاق شدم امام (ره) در بالای اتاق نشسته بودند و اعضای انجمن همه دو زانو در مقابل امام (ره) نشستند. من که فکر می کردم که هیچ یک از اعضای انجمن دست امام (ره) را نبوسیده اند خدمت امام (ره) رفتم، دست دادم و صورت امام(ره) را بوسیدم و در کنار امام نشستم و متوجه شدم که امام (ره) در گفت و گو با من بسیار گرم و نزدیک رفتار کردند. بعدها نتیجه گرفتم که امام(ره) از مسئولانی که جسور هستند، بیشتر خوشش می آید تا افرادی که دست می بوسند. امام (ه) بسیار جسارت را دوست داشتند.

 

دیپلمات سابق ایران در مورد سوابق تحصیلی خود گفت: در این زمان من فوق لیسانس را گرفته بودم و دکترا را شروع کرده بودم که به طور همزمان در دو رشته در دو دانشگاه سوربن و دانشگاه ونسن، ادبیات مدرن و جامعه شناسی را می خواندم که دانشگاه سوربن در ارایه دروس و واحدهای دانشگاهی بسیار متفاوت از دانشگاه ونسن بود. دانشگاه سوربن بسیار سنتی تدریس می کرد در حالی که دانشگاه ونسن بسیار به روز و مدرن بود.

 

ارایه واحد درسی انقلاب ایران در دانشگاه ونسن قبل از پیروزی انقلاب

وی با تاکید بر این اینکه دانشگاه ونسن وقتی هنوز انقلاب شروع نشده بود و در سال 56 دو واحد درسی در دانشگاه به عنوان انقلاب ایران را ارایه می کرد، اظهار کرد: البته در این زمان ماهیت اسلامی انقلاب معلوم نبود و تازه انقلاب آغاز شده بود یعنی همیشه مسایل روز دنیا را تبدیل به درس و بحث برای ارایه در دانشگاه می کردند در حالی که دانشگاه سوربن بسیار سنتی تدریس می کرد.

 

مهتدی تصریح کرد: دانشگاه ونسن بسیار بی نظم و شلوغ بود و هر سال وزارت علوم این کشور تصمیم می گرفت این دانشگاه را مجوزش را لغو کند و در پی این امر تظاهراتی شکل می گرفت و دوباره این دانشگاه تا سال آینده تثبیت می شد و دوباره سال بعد این موضوع تکرار می شد.

 

وی در مورد نحوه تدریس در داشگاه ونسن گفت: در اولین روزی که در دانشگاه ونسن ثبت نام کردم، وارد کلاس شدم، هفت صبح شروع کلاس بود. وارد کلاس شدم، دیدم پنج نفر دور هم نشستند و در حال خوردن آبجو هستند. رفتم و انتهای کلاس نشستم و منتظر استاد بودم. پس از گذشت ساعاتی استاد نیامد و من رفتم، روز بعد در کلاس درس دیگری حاضر شدم و باز دیدم چند شاگرد دور هم نشسته اند و آبجو می خورند و با هم صحبت می کنند و من باز سر کلاس رفتم و منتظر ماندم. بعد از 20 دقیقه کنار جمع حاضر رفتم و از آنها پرسیدم استاد نمی آید و یکی از آنها به یکی از افراد حاضر اشاره کرد و گفت این استاد است یعنی کلاس درس آنها به همین شکل برگزار می شد، با هم دور هم می نشستند و گپ می زدند و تحلیل می کردند.

 

وی ادامه داد: این همان دانشگاهی بود که وزارت علوم هر سال می خواست مجوز آن را باطل کند، بعدها متوجه شدم بزرگترین شورش ها از دانشگاه ونسن است زیرا درس به آن معنا ارایه نمی شد و دانشجویان با افکار بسیار غیر آکادمیک دور هم جمع می شدند و موضوعی را بحث و بررسی می کردند و بعد با نتیجه گیری بسیاری از بحث های آنها به یک حرکت سیاسی و شورش تبدیل می کردند.

 

مهتدی گفت: دانشگاه ونسن در وسط جنگل واقع شده بود و باید با مترو به ایستگاه انتها می رسیدیم و بعد با گرفتن قایق در انتهای مسیر پیاده می شدیم و با اتوبوس هایی که به سمت جنگل می رفت به دانشگاه ونسن می رسیدیم که زبان این دانشگاه زبان آرگوی دانشجویی (زبان کوچه بازاری روشنفکری خاص دانشجویی) بود که اگر این زبان را در دانشگاه سوربن به کار می بردیم با ما قهر می کردند و می گفتند شما بی تربیت اید.

 

 

دیپلمات سابق ایران یادآور شد: در این دیدار امام از من در مورد انجمن اسلامی پاریس پرسید که چند نفر هستیم و چند تشکل داریم که من شروع به توضیح کردم. در آن زمان من رییس انجمن اسلامی پاریس     نبودم و فقط عضو اصلی انجمن و از 10 عضو اصلی محسوب می شدم و پس از اتمام گفت و گو همه از اتاق خارج شدیم. اعضای انجمن از دیدار خود با امام گفتند و همه گفتند که در ورود به اتاق ابهت امام(ره) ما را گرفت و همه دست امام(ره) را بوسیدیم. من به آنها گفتم مگر قرار نزاشته بودید که دست امام را نبوسید، این قرار خودتان بود که دست نبوسید اما حالا همه دست بوسی کرده اید؟

 

امام(ره) قصد ماندن در نوفل لوشاتو نداشتند

وی در مورد ماندن امام (ره) در نوفل لوشاتو گفت: تا جایی که من به یاد دارم امام خمینی (ره) قصد 10 روز در نوفل لوشاتو نمی کرد، بنابراین نماز ایشان مسافرتی بود و این موضوع نشان می داد که امام نمی خواهد در پاریس بماند. نماز شکسته امام نشان می داد که ایشان قصد 10 روز در پاریس نکردند در حالی که اگر قصد کنیم 10 روز در جایی بمانیم نمازمان کامل است.

 

مهتدی تاکید کرد: وقتی امام (ره) نماز را شکسته می خواند یعنی قصد 10 روز نکرده و اصلا نمی خواهد در نوفل لوشاتو حتی 10 روز بماند یعنی امام(ره) از اروپا ماندن خوشحال نیست و قصد 10 روز در اروپا نکرده است.

 

 

 

وقتی مدت زمان ماندن امام (ره) نزدیک به ۱۰ روز می شد تا حد ترخص از نوفل لوشاتو خارج می شدند

وی در مورد شیوه امام (ره) برای ماندن در نوفل لوشاتو توضیح داد: وقتی مدت زمان ماندن در نوفل لوشاتو نزدیک به 10 روز می شد یک نفر امام(ره) را سوار ماشین می کرد و به اندازه حد ترخص از نوفل لوشاتو خارج می شد تا دوباره مسافر شود که من امام(ره) را تا کاخ ورسای با ماشین بردم. من یک ماشین فولوکس داشتم که بسیار قراضه بود به طوری که شب نمی توانستم با آن رانندگی کنم و چراغ های آن تنظیم نبود و سر برگ های چنار را روشن می کرد اما جلوی ماشین تاریک بود و سپر عقب آن سه قطعه بود که قطعه سمت چپ آن لق شده بود و به زمین می خورد و وقتی حرکت می کردم صدای تق و تق آن همه را متوجه آمدن من می کرد.

 

مهتدی در مورد فعالیت های سیاسی انجمن اسلامی پاریس گفت: یک روز بچه های انجمن کنار یکدیگر جمع شدیم و گفتیم که نمی شود دست روی دست بگذاریم و کاری نکنیم و تصمیم گرفتیم برویم و سفارت را اشغال کنیم. انجمن اسلامی پاریس بسیار سیاسی و شلوغ بود. سالی یک بار انجمن های اسلامی در آلمان جمع می شدند به طور مثال دکتر سروش از لندن آمد و ما از پاریس به آنها ملحق می شدیم. عده ای از بلژیک و کانادا به ما ملحق شدند و تنها کسانی که در نشست سالانه بحث سیاسی می کردند، بچه های انجمن اسلامی پاریس بودند.

 

از ظرف شستن تا گچ کاری دیوار برای گذران زندگی اعضای انجمن اسلامی پاریس

 مهتدی در مورد افراد حاضر در انجمن آلمان یادآور شد: دکتر سروش فلسفه می گفت؛  در حالی که امام(ره) آمده است مردم انقلاب کردند و کشتار 17 شهریور رخ داده است اما انگار نه انگار بحث های فلسفی ادامه می یافت، بحث هایی که اصلا رنگ سیاسی نداشت این در حالی است که اعضای انجمن های اسلامی پاریس قبل از ورود امام چندین اعتصاب غذا داشتند. در آن زمان پسر آیت الله مرتضوی محمد که بعدها مشهور به محمد بینگو شد و آقای غروی در ابتدای انقلاب وزیر نفت و سپس وزیر ارتباطات شد؛ این دو نفر در پاریس آواره بودند و گذرنامه ای نداشتند و جایی برای ماندن پیدا نمی کردند و در کنار اعضای انجمن و در خانه آنها زندگی می کردند، اعضای انجمن کارهای متفاوتی انجام می دادند از شکستن ظروف تا رنگ کردن دیوار، گچ کاری و سایر خدمات ارایه می دادند تا هزینه زندگی خود را کسب کنند.

پایان پیام/34

منبع: شبستان

کلیدواژه: نوفل لوشاتو دانشگاه سوربن اعضای انجمن قصد 10 روز دست امام امام ره دست اما بنی صدر دور هم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۰۷۰۷۶۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چالش‌ تشکل‌ها عدم اطمینان مسئولان به قشر جوان است

به گزارش خبرنگار استانی ایسکانیوز از کرمانشاه، امیرحسین جعفری نژاد دبیر انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه آزاد اسلامی کرمانشاه در گفتگو با ایسکانیوز، با اشاره به نقش فعالیت تشکل‌ها و جریان دانشجویی در دانشگاه‌ها، گفت: کار تشکیلاتی همانند ایمان، ثروت و جایگاه اجتماعی منبع قدرت است به عنوان مثال شما "حزب ‌الله لبنان" را در نظر بگیرید می‌بینید ‌که علاوه بر داشتن ایمان و انجام کار تشکیلاتی در کارهای تجاری هم فعالیت کرده و اقدام تولید ثروت می‌کنند و در نهایت با همه این اقدامات در برابر استکبار جهانی و ظلم با قدرت می‌ایستند.

دبیر انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه آزاد اسلامی کرمانشاه با بیان اینکه از دیدگاه وی در کارهای تشکیلاتی با سه دسته از افراد روبرو هستیم، ادامه داد: دسته اول از این افراد با ورود به کار تشکیلاتی آن را نابود می‌کنند؛ گروه دوم در زمین خوب و مناسب بازی می‌کنند که به این افراد تشکیلات باز می‌گویند؛ و در نهایت دسته سوم از آن‌ها افرادی هستند که زمین بازی را ترسیم و طراحی می‌کنند که اصطلاحا به آنها تشکیلات ساز گفته می‌شود.

وی در خصوص مقایسه وضعیت فعالیت تشکل‌های دانشجویی در زمان کنونی و گذشته، تصریح کرد: فعالیت جنبش‌های دانشجویی کنونی را به هیچ عنوان شبیه عملکرد آنان در گذشته نمی‌توان دانست به عنوان مثال جریان‌های دانشجویی در دهه ۶۰ درگیر جهاد و دفاع از وطن بوده، اما امروزه با توجه به شکل‌گیری جنگ فرهنگی که دشمن از طریق آن قصد نفوذ به آحاد جامعه به‌ویژه نسل جوانان و در صدر آن دانشجویان را به عنوان قشر پویا و فعال را دارد می‌توان گفت به طور کلی ماموریت‌های تشکل‌های دانشجویی از جنگ رودر رو به جنگ نرم تغییر پیدا کرده است.

جعفری نژاد در خصوص مهم‌ترین چالش‌های پیش‌روی تشکل‌های دانشجویی، گفت: متاسفانه در دولت اسبق شکافی بین دانشجویان و مسئولین شکل گرفت که باعث شد قشر دانشجو به این باور برسند که صدایشان به هیچ جا نمی‌رسد و نقش مناسبی در انجام امورات ندارند که البته از زمان استقرار دولت مردمی دوازدهم تا حد خوبی این شکاف ترمیم شده که جای قدردانی دارد.

دبیر انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه آزاد اسلامی کرمانشاه آرمان خواهی را یکی از مهم‌ترین وظایف تشکل‌های دانشجویی عنوان کرد و افزود: یکی از وظایف مهم و مسئولیت‌های تشکل‌های دانشجویی را می‌توان از جمله معروف و پرتکرار شهید بهشتی که می‌گویند "دانشجو موذن جامعه است." استنباط کرد؛ یعنی رسالت فعالان دانشجویی این است که به تشخیصی از وضعیت جامعه برسند و متناسب با آن مسئله را به دیگران نشان دهند بنابراین نقش تشکل‌ها آرمان‌خواهی و حراست از حرکت کشور به سوی آرمان‌ هاست.

وی در پایان با اشاره به وجود برخی از مسائل و چالش‌ها بر سر راه تشکل‌های دانشجویی یکی از این مشکلات را دخالت مسئولین غیرمرتبط در امورات فرهنگی عنوان کرد و افزود: علاوه بر این، یکی دیگر از مهم‌ترین مشکلاتی که تشکل‌های دانشجویی با آن دست و پنجه نرم می‌کنند عدم اطمینان مسئولان به قشر جوان می‌باشد که کاملا بر خلاف فرمایشات مقام معظم رهبری(مدظله العالی) می‌باشد در حالی این امر همیشه مورد تاکید و توجه ایشان بوده به نحوی که در بیانیه "گام دوم انقلاب" بیش از ۴۰ بار از کلمه "جوان" استفاده نموده‌اند.

خبرنگار: امید فلاحی

انتهای خبر/

کد خبر: 1227329 برچسب‌ها کرمانشاه دانشگاه آزاد اسلامی تشکل‌های دانشجویی